ن :
سلام .....
| افسوس كه رفت عمر بر بيهوده | هم لقمه حرام و هم نفس آلوده |
| فرمودهء ناكرده سيه رويم كرد | فرياد ز كرده های نا فرموده |
| هر دل كه اسير محبت اوست خوش است | هر سر كه غبار سر آن كوست ، خوش است |
| از دوست به ناوک غم آزرده مشو | خوش باش كه هر چه آيد از دوست خوش است |
| گويند بهشت و حور عين خواهد بود | آنجا می ناب و انگبين خواهد بود |
| گر ما می و معشوق پرستيم رواست | چون عاقبت كار همين خواهد بود |
| از تن چو برفت جان پاک من و تو | خاک دگران شود مغاک من و تو |
| زين پس ز برای خشت گور دگران | در كالبدی كشند خاک من و تو |
| گاه سحر است خيز ای مايه ناز | نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز |
| كه آنها كه بجايند نپايند دراز | و آنها كه شدند كس نمی آيد باز |
| گويند : هر آن كس كه با پرهيزند | آنسان كه بميرند بدانسان برخيزند |
| ما با می معشوق از آنيم مدام | باشد كه به حشرمان چنان برانگيزند |
| چندين غم مال و حسرت دنيا چيست ؟ | هرگز ديدی كسی كه جاويد بزيست ؟ |
| اين چند نفس در تن تو عاريتی ست | با عاريتی عاريتی بايد زيست |
| در عشق تو از ملالتم ننگی نيست | با بيخبران در اين سخن جنگی نيست |
| اين شربت عشق داروی مردانست | نامردان را از اين قدح رنگی نيست |
| می خوردن و گرد نيكوان گرديدن | بهتر كه به رزق زاهدی ورزيدن |
| گر دوزخی اند مردم مست ، بگوی | پس، روی بهشت را كه خواهد ديدن ؟ |
| می خور كه ترا بی خبر از خويش كند | خون در دل دشمن بد انديش كند |
| هشيار بدن چه سود دارد ؟ جز آنک | ز انديشهء پايان ، دل تو ريش كند |
| نا كرده گناه در جهان كيست ؟ بگوی | و آنكس كه گنه نكرد چون زيست ؟ بگوی |
| من بد كنم و تو بد مكافات دهی |
پس فرق ميان من و تو چيست ؟ بگوی |
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند