ن :
سلام بر دلهای عاشق و ابرهای باران زا ..... فصل فصل ما دگر پاییز شد
فصلها دیگر ملال انگیز شد
رنگها سر خورده از افسون مرگ
ریخته از آسمان باران برگ
رنگ کن پاییز من محبوب من
زرد کن هر شاخه ای را خوب من
بازگیر از هر درختی برگ را
جان بده سودای تلخ مرگ را
ناز کن با دست سردت دست را
گرم کن از عشق خود سرمست را
پرکن از برگ درختان بیشه را
پرکن ازایجاز عشق اندیشه را
باز شوری نو به پا کن در غروب
تازه کن شعر مرا پاییز خوب
مثل من از غم بمیران رود را
کوه را دریا و هست وبود را
مثل داغی تازه کن اندوه را
آب کن آن قلب سنگ کوه را
چشمهایت رنج باریدن دراو
حرفهایت حرمت دیدن ، بگو
خنده ات پاییز ای پاییز خوب
تلخ تر از گریه هایی در غروب
بوستان لحظه هایت هم کبود
صد هزار آواز غم در تاروپود
من تو را در بیکسی ها جسته ام
از تو ابیات و غزل ها گفته ام
دوست دارم لحظه هایت را چو نور
دوست دارم سردی ات را ای صبور
آشنایم با تو آری آشنا
میتراود ازلبت لبخند ما
دوست دارم فصل زردت را عجیب
باتو می آید به یادم یک غریب
یک غریب از دورها با رنگ تو
بی تویکدم ، باز هم دلتنگ تو
من همانم یک غریب از راه دور
در غروبت میزنم بانگ حضور
" س.خ غریب "
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند